Kripto Varlıklar alanında Likidite parçalanma sorunu ve çözümleri

Kripto Varlıklar sektörü, işlem işleme kapasitesini artırma konusunda önemli ilerlemeler kaydetmiştir. Yeni ortaya çıkan temel blok zincirleri ve yan zincir ağları, daha hızlı ve daha düşük maliyetli bir işlem deneyimi sunmaktadır. Ancak, merkezi bir zorluk giderek daha belirgin hale geliyor: Likidite parçalanması - fonlar ve kullanıcılar, sürekli genişleyen blok zinciri ağlarında dağılmış durumdadır.

Son günlerde, sektörde tanınmış bir kişi blogunda, blockchain genişlemesinin başarısının beklenmedik bir koordinasyon sorunu getirdiğini belirtti. Zincir sayısının fazla olması ve her bir zincirde büyük miktarda değer dağıtılması nedeniyle, katılımcılar her gün sık sık çapraz zincir işlemleri, token değişimi ve cüzdan geçişleri gibi sorunlarla karşı karşıya kalıyor.

Bu sorunlar sadece belirli bir ekosistemi etkilemekle kalmaz, neredeyse tüm blok zinciri ağları benzer zorluklarla karşı karşıyadır. Hatta en gelişmiş yeni blok zincirleri bile, birbirleriyle etkileşimi zor olan likidite "adası" haline gelebilir.

Parçalanmanın Getirdiği Gerçek Etkiler

Likidite dağılması, traderlar, yatırımcılar veya merkeziyetsiz finans (DeFi) uygulamalarının tek bir varlık "havuzunu" kullanamaması anlamına gelir. Aksine, her blok zinciri veya yan zincir kendi bağımsız likidite havuzunu sürdürmektedir. Token satın almak veya belirli bir kredi verme platformunu kullanmak isteyen kullanıcılar için bu izole durum birçok zorluğa neden olmaktadır.

Düşük teknik bilgiye sahip kullanıcılar için ağ geçişi, özel cüzdan oluşturma ve birden fazla işlem ücreti ödeme süreci pek de sorunsuz değildir. Her bağımsız likidite havuzundaki fon miktarı da nispeten küçüktür, bu da fiyat dalgalanmalarının artmasına ve işlem kaymalarının büyümesine neden olur.

Birçok kullanıcı, farklı zincirler arasında fon transferi yapmak için çapraz zincir köprülerini kullanıyor, ancak bu köprüler sıklıkla hacker saldırılarının hedefi oluyor, bu da kullanıcılar arasında panik ve güvensizlik yaratıyor. Eğer likidite transfer süreci çok karmaşık veya riskli olursa, DeFi geniş çapta benimsenmekte zorlanacaktır. Bu arada, her proje birden fazla ağda dağıtım yapmak zorunda kalıyor, aksi takdirde piyasa tarafından elenme riskiyle karşı karşıya kalıyor.

Bazı gözlemciler, parçalanmanın kullanıcıları birkaç egemen blok zinciri veya merkezi borsa ile sınırlı kalmaya zorlayabileceğinden endişe ediyorlar; bu da blok zincirinin gelişimini teşvik eden merkeziyetsizlik fikrine aykırı olacaktır.

Mevcut Çözümler ve Sınırlamaları

Sektörde bu zorluğa yönelik bazı çözümler önerilmiştir. Çapraz zincir köprüleri ve paketlenmiş varlıklar temel bir karşılıklı çalışma sağlasa da, kullanıcı deneyimi hala yeterince akıcı değildir. Çapraz zincir toplayıcıları, token'ları yönlendirmek için birden fazla takas yapabilir, ancak genellikle temel likiditeyi birleştirmez, sadece kullanıcılara yön bulmalarında yardımcı olurlar.

Aynı zamanda, bazı ekosistemler kendi içinde etkileşimli hale gelmiştir, ancak daha geniş kripto alanında hala nispeten bağımsız alanlardır.

Sorunun kaynağı şudur: Her zincir kendisini bağımsız bir birey olarak görmektedir. Herhangi bir yeni zincir veya alt ağ, gerçekten likiditeyi birleştirmek için temel "gömülmesi" gerekmektedir. Aksi takdirde, bu yalnızca başka bir kullanıcının keşfetmesi ve köprü kurması gereken likidite alanını artıracaktır. Blok zincirleri, çapraz zincir köprüleri ve toplayıcılar birbirlerini rakip olarak gördüğünden, kasıtlı olarak izole olma ve parçalanmayı artırma durumu bu zorluğu daha karmaşık hale getirmektedir.

Temel Düzeyde Likidite Entegrasyonu

Temel katmanın entegrasyonu, köprüleme ve yönlendirme işlevlerini doğrudan zincirin temel altyapısına entegre ederek likidite parçalanması sorununu çözmektedir. Bu yaklaşım, bazı temel protokollerde ve özel çerçevelerde, birlikte çalışabilirliği temel bir unsur olarak değil, isteğe bağlı bir ek işlev olarak görmektedir.

Doğrulama düğümleri, yeni zincirlerin veya yan zincirlerin hemen başlatılmasını ve daha geniş bir ekosistemin likiditesine erişimini sağlamak için çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işler. Bu, üçüncü taraf köprülere olan bağımlılığı azaltır, güvenlik risklerini ve kullanıcı sürtüşmesini düşürür.

Bir tanınmış blok zinciri platformunun heterojen ikinci katman (L2) çözümünde karşılaştığı zorluklar, entegrasyonun önemini vurgulamaktadır. Farklı katılımcılar - alt blok zinciri ödeme katmanı olarak, L2 ise uygulamaya odaklanmış ve çeşitli köprü hizmetleri - kendi motivasyonlarına sahiptir, bu da likiditenin dağılmasına neden olmaktadır.

Sektör uzmanlarının bu konudaki ilgisi, daha bütünleşik bir tasarım gereksinimini vurgulamaktadır. Entegre temel katman modeli, yayımlandığında bu bileşenleri bir araya getirir ve fonların serbestçe akmasını sağlar; bu, kullanıcıların birden fazla cüzdan, köprü çözümü veya toplama arasında geçiş yapmasını gerektirmez.

Entegre yönlendirme mekanizması ayrıca varlık transferini de entegre etti ve arka planda birleşik bir likidite havuzunu simüle etti. Her bir işlem için kullanıcıdan ücret almak yerine, toplam likidite akışının küçük bir kısmını yakalayarak, bu tür protokoller sürtünmeyi azaltır ve tüm ağın sermaye akışını teşvik eder. Yeni blok zinciri dağıtan geliştiriciler, paylaşılan likidite temelini hemen erişebilirken, nihai kullanıcılar birden fazla araç kullanmaktan veya beklenmedik maliyetlerle karşılaşmaktan kaçınabilir.

Bu entegrasyona verilen önem, daha fazla ağın devreye girmesiyle bile kesintisiz bir deneyimin korunmasına yardımcı olur.

Etki Alanı Tek Bir Ekosistemi Aşar

Yukarıda belirtilen uzmanların blog yazıları belirli ekosistemlerin özetine odaklansa da, parçalanma sorunu belirli bir ekosistemle ilgili değildir. Projenin EVM uyumlu bir zincir, WebAssembly tabanlı bir platform veya başka bir platform üzerinde kurulması fark etmez, likidite izole edildiği sürece parçalanma tuzağı ortaya çıkacaktır.

Artan sayıda protokol, temel katman çözümlerini keşfettikçe - otomatik birlikte çalışabilirliği zincir tasarımlarına entegre ederek, insanların gelecekteki ağların sermayeyi daha fazla bölmeyecek, aksine sermayenin birleşmesine yardımcı olacağına dair umudu var.

Açık bir ilke ortaya çıkıyor: Bağlantı olmadan, verimlilik hiçbir anlam ifade etmez.

Kullanıcılar L1, L2 veya yan zincirleri düşünmek zorunda değildir. Tek istedikleri, merkeziyetsiz uygulamalara (DApps), oyunlar ve finansal hizmetlere sorunsuz erişimdir. Yeni bir zincire geçiş deneyimi, tanıdık bir ağda işlem yapmaya benzerse, kullanıcılar benimseyecektir.

Birlikte, Likidite Dolu Geleceğe Doğru

Kripto topluluğunun işlem hacmine olan ilgisi, beklenmedik bir çelişkiyi ortaya koyuyor: Hızı artırmak için oluşturduğumuz zincirler ne kadar fazla olursa, ekosistem avantajı o kadar dağılır ve bu avantaj, paylaşılan likiditede yatıyor. İşlem kapasitesini artırmayı amaçlayan her yeni zincir, başka bir izole sermaye havuzu oluşturuyor.

Blok zinciri altyapısına etkileşimli özelliklerin doğrudan entegrasyonu, bu zorluğun üstesinden gelmek için net bir yol sunar. Protokoller çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işleyip varlıkları verimli bir şekilde yönlendirdiğinde, geliştiriciler kullanıcı tabanlarını veya sermayelerini dağıtmadan genişleyebilirler. Bu modelin başarısı, ekosistem genelinde değer akışının ne kadar sorunsuz olduğunu ölçmek ve geliştirmekten gelir.

Bu yöntemin teknik temeli şu anda mevcuttur. Bu önlemleri ciddiyetle uygulamalı ve güvenlik ile kullanıcı deneyimine dikkat etmeliyiz.