Kripto Varlıklar alanındaki paradoks: Neden somut projelerin eksikliği daha çok tercih ediliyor?

Kripto Varlıklar dünyasında, dikkat çekici bir fenomen insanları etkisi altına aldı: yalnızca süslü web sitelerine sahip olup, somut içerikten yoksun olan projeler, genellikle milyonlarca dolar fon toplayabiliyor. Bu fenomen tesadüf değil, oyun teorisi burada önemli bir rol oynuyor.

Bir Amerikan dizisi olan "Silicon Valley"deki bir sahneyi hatırlayın: Geliri olmayan şirketlerin, kâr eden şirketlerden daha yüksek bir değere sahip olduğu söyleniyor. Yatırımcıların açıklaması ise şöyle: Gerçek gelirin varlığı, insanların sayılara dair şüpheler uyandırmasına yol açar; geliri olmayan bir şirket ise sınırsız bir hayal gücü alanı sunar. Bu mantık, kripto varlıklar alanında en uç noktaya taşınmıştır: Proje ne kadar soyut olursa, toplanan fonlar o kadar fazla olabilir. Bu, piyasanın bir kusuru değil, kripto varlıklar alanındaki en yüksek kârlılık potansiyeline sahip özelliklerden biridir.

Gerçek dünya sınırlamaları

Bir projenin gerçek bir ürünü olduğunda, bazı rahatsız edici gerçeklerle yüzleşmek zorundadır:

• Gerçek kullanıcı sayısı (genellikle hayal kırıcı)
• Teknolojinin gerçek sınırlamaları (genellikle sinir bozucu)
• Sahteciliğe karşı ölçülebilir göstergeler (güçlü bir ikna edicilik ile)

Buna karşılık, bir projenin sadece bir beyaz kitap olması durumunda, potansiyel değeri insanların hayal gücü ile sınırlı kalır. Bu, gerçekten inşa etmeye yönelik projelerin piyasa tarafından cezalandırılabileceği çelişkili bir duruma yol açar.

Bilgi asimetrisi oyunları

Kripto Varlıklar için yapılan fon toplama sürecinde, üç ana taraf yer almaktadır:

• Proje kurucusu (tüm bilgilere sahip)
• Risk Sermayesi Yatırımcıları (bir kısmını anlıyor)
• Sıradan yatırımcı (neredeyse hiçbir şey bilmeyen)

Ürün olmayan proje kurucuları için en iyi strateji şudur:

• Belirsiz ama heyecan verici tanımlar
• Potansiyeli vurgula, gerçekliği değil
• Şiddetli bir kaybetme korkusu yaratmak

Açıklama ne kadar belirsizse, çürütülmesi o kadar zor olur. İşlev ne kadar azsa, ortaya çıkan kusurlar da o kadar azdır.

Neden kimse daha iyi sonuçlar talep etmiyor?

Oyun teorisindeki "mahkumun ikilemi", insanların neden topluluğa zarar veren seçimler yaptığını ortaya koymaktadır. Kripto Varlıklar yatırımlarında da durum böyledir: Eğer herkes, yeniden yatırım yapmadan önce uygulanabilir ürünleri görmek isterse, piyasa ortamı daha sağlıklı olacaktır. Ancak bekleyen herkes, erken dönem yüksek getirileri kaçırabilir. En erken giren yatırımcılar genellikle en fazla kazanç sağlar, proje nihayetinde başarısız olsa bile.

Bu nedenle, her yatırımcının akıllıca görünen kararı (erken girmeye yönelik taahhütlere dayalı olarak), genel olarak olumsuz sonuçlara yol açtı (heyecana önem vermek ve içeriği göz ardı etmek).

Hayal ve gerçek arasındaki değer farkı

Sadece bir tane çevrimiçi makalesi olan bir proje, sektörü köklü bir şekilde değiştireceğini ve trilyonlarca dolar değer yaratacağını iddia edebilir. Ancak gerçek bir kodu olan bir proje şu gerçekle yüzleşmek zorundadır:

• Gerçek Kullanıcı Sayısı
• Teknolojinin belirli yetenekleri ve sınırlamaları
• Rekabetteki dezavantaj nedenleri

Bu, tamamen gerçeklik kısıtlamalarından koparak elde edilen değerleme primine "hiçlik primi" denir.

toplu spekülasyon davranışı

Proje kalitesini ayırt etmek zor olduğunda, insanlar benzer sinyaller arayacaktır:

• Etkili kişilerin yorumları
• Borsanın listeleme durumu
• Token fiyatı artış hızı

Ürünsüz projeler, bu sinyalleri üretmeye tüm kaynaklarını harcayabilir, gerçek geliştirmeye değil. Kripto Varlıklar alanında, pazarlama genellikle geliştirmeden daha önemlidir.

Gerçek Vaka Analizi

Kripto Varlıklar alanında on milyonlarca doları bulan beyaz kağıt projeleri gömülü, bunlar yukarıdaki teoriyi doğrulamaktadır:

• Bir proje: Ana ağı piyasaya sürmeden önce milyarlarca değer elde etti ve tutkulu bir topluluk atmosferi yarattı. Bu, kripto varlıklar alanında, ürün ne kadar gerçek dışı olursa, insanların hayallerini o kadar çok üzerine yansıtabileceğini kanıtlıyor.
• Bir blockchain projesi: "saniyede 162.000 işlem yapabilme" iddiasıyla 3.5 milyar dolar fon topladı, ancak piyasaya sürüldüğünde yalnızca saniyede 4 işlem yapabiliyordu. Teknik iddialar için gereken kanıt ne kadar azsa, elde edilen fon o kadar fazla oluyor.
• Bir biyometrik proje: "Biyometrik verileri token karşılığında sağlama" konsepti, milyarlarca dolarlık yatırım çekti.

Bu vakalar bir modeli takip ediyor: Taahhüt ne kadar soyut veya teknik olarak karmaşık olursa, toplanan fon o kadar fazla oluyor ve nihayetinde başarısızlık riski de o kadar büyük.

Bu fenomenin değişmesinin zor olmasının nedeni

Mantıken, yatırımcıların uygulanabilir ürünler görmeyi talep etmeleri gerekir. Ancak oyun teorisi bunun neden olmayacağını açıklar:

• Kaçırma korkusu (FOMO) gerçekte var: Erken yatırımcılar en çok kar elde ediyor, bu da projeler doğrulanmadan önce aceleci bir şekilde yatırım yapma baskısı yaratıyor.
• İddia edilen içeriği doğrulamak zor: Çoğu yatırımcının proje teknik fizibilitesini değerlendirme yeteneği yoktur.
• Fon yöneticilerinin kısa vadeli odaklanması: Onların ödülleri genellikle kısa vadeli getirilere bağlıdır, uzun vadeli başarıya değil.
• Teşvik mekanizmasının dengesizliği: Bireyler için faydalı olan davranışlar, tüm piyasa için zararlı olabilir.

Bu yüzden, gerçek bir ürün geliştiren projelerden daha fazla fon toplayabilen, ürün olmayan projeler sıklıkla ortaya çıkıyor.

Oyun kurallarında bir sorun yok, sadece bazı katılımcılar bu kuralları kullanmada çok yetenekliler.