Yeni Varlık Modelleri Tartışma Yarattı: Halka Açık Şirketlerin Dijitalleşme Denemeleri Tartışmalara Neden Oldu

Son günlerde, bir halka açık şirketin dijital varlık operasyonu denemeleri geniş bir ilgi uyandırdı. Şirketin piyasaya sürdüğü dijital koleksiyonlar ve finansal olmayan gerçek varlık (RWA) ürünleri, kısa sürede büyük bir dikkat çekti, ancak aynı zamanda birçok tartışmaya da yol açtı.

Bu şirket, markanın tanıtım gelir haklarıyla bağlantılı bir dijital koleksiyon parçasını ilk kez piyasaya sürdü. Sahipler, belirli şartları yerine getirdiklerinde, şirkete ait hisse senedi temettü tutarına eşdeğer nakit gelir elde edebilirler. Ardından, şirket, ilk 10 milyon yuanlık finansal olmayan RWA ürünlerinin ihracını tamamladığını duyurdu ve mühendislik ekipmanlarının kullanım haklarını ve işletim haklarını dijital olarak haritaladı.

Yüzeysel olarak bakıldığında, bu uygulamalar Web3 felsefesini yansıtarak varlıkların dijitalleşmesini, kullanıcı teşviklerini ve konuların yayılmasını sağlamaktadır. Ancak, derinlemesine bir analiz yapıldığında, bu "yeniliklerin" aslında düzenlemelerin gri alanında dolaştığı ve birçok potansiyel risk taşıdığı kolayca anlaşılmaktadır.

Öncelikle, ister dijital koleksiyonlar ister RWA ürünleri olsun, hak sahipliği yapısı yeterince net değildir. Kullanıcıların elde ettiği gelir tamamen şirketin tek taraflı taahhütlerine bağlıdır ve hukuki bir güvence yoktur. Bir anlaşmazlık durumunda, kullanıcılar itiraz edebilecekleri bir yer bulamama zorluğuyla karşılaşabilir.

İkincisi, ifade kontrolünü kazanç teşvikleriyle birleştirme uygulaması, aslında kullanıcıların ifade özgürlüğüne bir kısıtlama getirmektedir. Bu model yaygın olarak taklit edilirse, dijital topluluğun ekosistemini çarpıtabilir.

Son olarak, RWA ürünlerinin tasarımı geçici olarak bazı düzenleyici kırmızı çizgilerden kaçınmış olsa da, doğası itibarıyla hala finansal ürünlere yakındır. Gelecekte ölçeği büyütme veya daha karmaşık ticaret mekanizmaları getirme durumunda, yasadışı toplama sınırlarına temas etme olasılığı oldukça yüksektir.

Normal kullanıcılar için, bu tür ürünleri satın alırken, bunların gerçek mülkiyet hakları veya hisse senedi sertifikaları ile eşdeğer olmadığını anlamaları gerekir. Tüm haklar hukuki korumadan yoksundur ve risk tamamen kullanıcıya aittir.

Dijital varlık sektöründeki girişimciler için bu modeli bir örnek olarak görmemek gerekir. Kısa vadede yayılma ve popülarite sorununu çözüyor gibi görünse de, gerçekten sürdürülebilir bir hukuki yapı ve kullanıcı güven mekanizması inşa etmemiştir.

Genel olarak, geleneksel işletmelerden daha fazla yenilikçi deneme görmeyi umuyoruz, ancak bu denemelerin yasal, şeffaf ve sürdürülebilir bir temele oturması gerekmektedir, yalnızca Web3 kavramıyla eski modelleri paketlemek yerine. Düzenleyici sınırları test etmek, gerçek bir sistemik atılım ile eşdeğer değildir; ilgili tarafların dikkatli olması gerekmektedir.